کد مطلب:303676 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
آیا جوامع اسلامی ذی القربی را می شناسند؟
بعضی از مخالفین اصرار دارند كه معنی ذی القربی را از مسیر اصلی خود برگردانند به همین دلیل ذی القربی را به معنی صاحبان قرب به خداوند ترجمه كرده اند! چه بی انصافی و دشمنی آشكارا! اینك احادیثی را كه شیعه و سنی در معنی ذی القربی نقل كرده اند به عنوان شاهد بر حقانیت اهل بیت پیامبر علیهم السلام می آوریم:
حدیث اول: احمدبن حنبل در كتاب فضایل الصحابه به با سند خود از سعیدبن جبیر از عامر نقل می كندچون آیه بیست و سوم سوره مباركه شوری نازل شد:
ذلِكَ الّذیُ یبشّرُ اللّهُ بِهِ عِبادهُ الّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصالِحاتِ قُلْ لا اَسْئَلُكْم عَلَیْهِ اَجْراً اِلاَّ المَودّة فِی القُرْبی. (شوری / 23)
این آن چیزی است كه خداوند بندگانش را كه اعمال صالحه انجام داده اند بدان مژدگانی می دهد بگو ای پیامبر من مزد رسالت از شما نمی خواهم جز محبت و دوستی ذی القربی. (خویشاوندان)
مردم آمدند خدمت رسول خدا (ص) از آن حضرت پرسیدند: مَنْ قَرابَتُكَ مِنْ هؤلاء الذین وَ جَبَتْ عَلَیْنا مَودَّتَهُمْ؟ خویشاوندان شما كیانند؟ اینان كه مودت و محبتشان بر ما واجب گردیده چه كسانی هستند؟
فرمود: علیَّ وَ فاطمة وَ ابْناهُما (علیهم السلام) و قالها ثلاثاً.
(خویشاوندان من) علی و فاطمه و فرزندان آنها (حسن و حسین اند) و سه مرتبه این جمله را تكرار فرمود.
می ببینید احمدبن حنبل یكی از بزرگان اهل سنت و جماعت است و این حدیث را در كتاب خود موسوم به فضایل الصحابه نقل كرده است.
حدیث دوم: مستدرك الصحیحین از امام علی بن الحسین علیه السلام نقل می كند كه وقتی امام علی علیه السلام به شهادت رسید حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام در میان مردم حضور یافت و خطبه ای ایراد فرمود: كه بخشی از آن خطبه این است: ما از اهل بیتی هستیم كه خداوند تعالی دوستی ما خاندان نبوت را بر هر مسلمانی واجب فرموده است آنجا كه در قرآن كریم می فرماید: «قُلْ لا اَسْئُلُكُمْ عَلَیْه اَجْراً اِلاَّ الْمَوَدَّة فی القُربی وَ مَنْ یَقْتَرفْ حَسَنَة نَزِدْلَهُ فیها حُسناً. (شوری/23)
فَاقْتِرافُ الْحَسَنَة مَوَدّتُنا اَهْلَ الْبَیْت. (الصواعق المحرقه/101)
بگو من مزد رسالت از شما نمی خواهم جز این كه اهل بیت مرا دوست بدارید و هركس به دنبال حسنه باشد ما نیز حسنه او را می افزاییم. اقتراف حسنه چیزی جز دوستی ما اهل بیت نیست.
حدیث سوم: مرحوم طبرسی از حاكم حسكانی كه یكی از بزرگان اهل سنت و از محدثان و مفسران معروف آنها است از كتاب شواهدالتنزیل از ابی امامه با هلی چنین نقل می كند:
قال رسول الله صلی علیه وآله:
اِنّ اللّهِ خَلَقَ الانبیاءَ مِنْ اَشْجار شَتَّی وَ اَنَاَ وَ عَلّیٌ مِنْ شَجَرَة واحَدة فَاَنَا اَصْلُها وَ عَلّیٌ فَرْعُها وَ فاطِمَةُ لقاحُها وَ الحَسنُ وَ الحُسَیْن ثِمارُها وَ اَشَیاعُنا اَوْراقها فَمَنْ تَعَلّق بِغُصْنٍ مِنْ اَغْصانِهاَ نَجی وَ مَنْ تَخَلّفَ عَنْها هَوْی... الی ان قال (ص)
لَوْ اَنَّ عَبداً عَبَداللّه بِیْنَ الصَفا و المَرْوَةَ اَلْفَ عام، ثُمَّ اَلْفَ عام... ثُمَّ لَمْ یُدْرك مَحَبّتنا اَكَبه اللّهُ عَلی مِنْخریهِ فِی الّنار ثم تلا هذه الایه: قُلْ لا اَسَئْلكم علیْهِ اَجراً... [1] .
پیامبر (ص) فرمود: همانا خداوند تعالی پیامبران را از درخت های مختلف آفریده و من و علی را از یك درخت خلق كرده است. پس من ریشه آن درختم و علی شاخه آن و فاطمه عامل باروری آن و حسن و حسین میوه های آن و شیعیان ما برگهای آن درخت اند پس هر كسی به یكی از شاخه های آن درخت بیاویزد نجات یافته و هركس روی گردان شود نابود شده است. تا آنجا كه فرمود:
اگر بنده ای خدا را هزار سال بین صفا و مروه (در مكةمعظمه) عبادت كند. و سپس هزار سال دیگر و همچنین هزار سال ایضاً خدا را عبادت كند. كه مجموعاً سه هزار سال خدای را در آن مكان مقدس بندگی نماید تا این كه به صورت مشك كهنه ای در آید (یعنی از بس عبادت كند كه بدنش بپوسد) ولی چنین انسانی محبت ما (و اهل بیت ما) را در دل نداشته باشد خداوند، او را به رو در آتش دوزخ افكند سپس آیه مباركه: قُلْ لا اَسْئَلُكُمْ عَلَیْه اَجراً... را تلاوت فرمود: بگو مزد رسالت از شما نمی خواهم جز این كه اهل بیت مرا دوست بدارید. علت این كه ما این چند حدیث را از كتب معتبر اهل سنت و جماعت در این فصل از كتاب آوردیم برای این است كه حضرات اهل سنت بدانند كه وقتی علما و بزرگان آنها نسبت به اهل بیت پیامبر اینگونه احادیث را از زبان حضرت ختمی مرتبت رسول اكرم صلی الله علیه وآله نقل می كنند آیا سزاوار نیست كه ایشان این قضیه را دنبال كنند و بیایند بزرگان فعلی آنها با بزرگان از علماء شیعه بنشینند و به منظور تحقّق آرمانهای حضرت امام خمینی رحمةاله تعالی علیه كه بزرگترین آرمانش وحدت بین شیعه و سنی بود واقعاً در كنار هم به یك حقیقت غیرقابل انكاری برسند اینك ما به همه آنها عرض می كنیم بیایید با هم و در كنار هم ید واحده باشیم
امروز دشمنان ما و شما مشترك اند. نه شما را می خواهند و نه ما را بلكه خودشان را می خواهند ای كاش یك میلیارد و سیصدمیلیون مسلمان كه امروز در جهان اسلام زندگی می كنند یدواحده بودند و یك دل و یك زبان درامور سیاسی و اقتصادی و فرهنگی پشتیبان هم و ناصر و یاور هم بودند هرگز دشمن قدرت نداشت بر اركان مستحكم وحدت ما كوچكترین رخنه ای وارد كند.
حافظ می گوید:
حسنت باتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتحاد جهان می توان گرفت
افسوس كه خود این جدایی ها هم كار دشمنان اسلام بود و هست امید است انشاءالله با وحدت هرچه بیشتر به موفقیت های چشم گیرتری دست یابیم.
حدیث اول: احمدبن حنبل در كتاب فضایل الصحابه به با سند خود از سعیدبن جبیر از عامر نقل می كندچون آیه بیست و سوم سوره مباركه شوری نازل شد:
ذلِكَ الّذیُ یبشّرُ اللّهُ بِهِ عِبادهُ الّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصالِحاتِ قُلْ لا اَسْئَلُكْم عَلَیْهِ اَجْراً اِلاَّ المَودّة فِی القُرْبی. (شوری / 23)
این آن چیزی است كه خداوند بندگانش را كه اعمال صالحه انجام داده اند بدان مژدگانی می دهد بگو ای پیامبر من مزد رسالت از شما نمی خواهم جز محبت و دوستی ذی القربی. (خویشاوندان)
مردم آمدند خدمت رسول خدا (ص) از آن حضرت پرسیدند: مَنْ قَرابَتُكَ مِنْ هؤلاء الذین وَ جَبَتْ عَلَیْنا مَودَّتَهُمْ؟ خویشاوندان شما كیانند؟ اینان كه مودت و محبتشان بر ما واجب گردیده چه كسانی هستند؟
فرمود: علیَّ وَ فاطمة وَ ابْناهُما (علیهم السلام) و قالها ثلاثاً.
(خویشاوندان من) علی و فاطمه و فرزندان آنها (حسن و حسین اند) و سه مرتبه این جمله را تكرار فرمود.
می ببینید احمدبن حنبل یكی از بزرگان اهل سنت و جماعت است و این حدیث را در كتاب خود موسوم به فضایل الصحابه نقل كرده است.
حدیث دوم: مستدرك الصحیحین از امام علی بن الحسین علیه السلام نقل می كند كه وقتی امام علی علیه السلام به شهادت رسید حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام در میان مردم حضور یافت و خطبه ای ایراد فرمود: كه بخشی از آن خطبه این است: ما از اهل بیتی هستیم كه خداوند تعالی دوستی ما خاندان نبوت را بر هر مسلمانی واجب فرموده است آنجا كه در قرآن كریم می فرماید: «قُلْ لا اَسْئُلُكُمْ عَلَیْه اَجْراً اِلاَّ الْمَوَدَّة فی القُربی وَ مَنْ یَقْتَرفْ حَسَنَة نَزِدْلَهُ فیها حُسناً. (شوری/23)
فَاقْتِرافُ الْحَسَنَة مَوَدّتُنا اَهْلَ الْبَیْت. (الصواعق المحرقه/101)
بگو من مزد رسالت از شما نمی خواهم جز این كه اهل بیت مرا دوست بدارید و هركس به دنبال حسنه باشد ما نیز حسنه او را می افزاییم. اقتراف حسنه چیزی جز دوستی ما اهل بیت نیست.
حدیث سوم: مرحوم طبرسی از حاكم حسكانی كه یكی از بزرگان اهل سنت و از محدثان و مفسران معروف آنها است از كتاب شواهدالتنزیل از ابی امامه با هلی چنین نقل می كند:
قال رسول الله صلی علیه وآله:
اِنّ اللّهِ خَلَقَ الانبیاءَ مِنْ اَشْجار شَتَّی وَ اَنَاَ وَ عَلّیٌ مِنْ شَجَرَة واحَدة فَاَنَا اَصْلُها وَ عَلّیٌ فَرْعُها وَ فاطِمَةُ لقاحُها وَ الحَسنُ وَ الحُسَیْن ثِمارُها وَ اَشَیاعُنا اَوْراقها فَمَنْ تَعَلّق بِغُصْنٍ مِنْ اَغْصانِهاَ نَجی وَ مَنْ تَخَلّفَ عَنْها هَوْی... الی ان قال (ص)
لَوْ اَنَّ عَبداً عَبَداللّه بِیْنَ الصَفا و المَرْوَةَ اَلْفَ عام، ثُمَّ اَلْفَ عام... ثُمَّ لَمْ یُدْرك مَحَبّتنا اَكَبه اللّهُ عَلی مِنْخریهِ فِی الّنار ثم تلا هذه الایه: قُلْ لا اَسَئْلكم علیْهِ اَجراً... [1] .
پیامبر (ص) فرمود: همانا خداوند تعالی پیامبران را از درخت های مختلف آفریده و من و علی را از یك درخت خلق كرده است. پس من ریشه آن درختم و علی شاخه آن و فاطمه عامل باروری آن و حسن و حسین میوه های آن و شیعیان ما برگهای آن درخت اند پس هر كسی به یكی از شاخه های آن درخت بیاویزد نجات یافته و هركس روی گردان شود نابود شده است. تا آنجا كه فرمود:
اگر بنده ای خدا را هزار سال بین صفا و مروه (در مكةمعظمه) عبادت كند. و سپس هزار سال دیگر و همچنین هزار سال ایضاً خدا را عبادت كند. كه مجموعاً سه هزار سال خدای را در آن مكان مقدس بندگی نماید تا این كه به صورت مشك كهنه ای در آید (یعنی از بس عبادت كند كه بدنش بپوسد) ولی چنین انسانی محبت ما (و اهل بیت ما) را در دل نداشته باشد خداوند، او را به رو در آتش دوزخ افكند سپس آیه مباركه: قُلْ لا اَسْئَلُكُمْ عَلَیْه اَجراً... را تلاوت فرمود: بگو مزد رسالت از شما نمی خواهم جز این كه اهل بیت مرا دوست بدارید. علت این كه ما این چند حدیث را از كتب معتبر اهل سنت و جماعت در این فصل از كتاب آوردیم برای این است كه حضرات اهل سنت بدانند كه وقتی علما و بزرگان آنها نسبت به اهل بیت پیامبر اینگونه احادیث را از زبان حضرت ختمی مرتبت رسول اكرم صلی الله علیه وآله نقل می كنند آیا سزاوار نیست كه ایشان این قضیه را دنبال كنند و بیایند بزرگان فعلی آنها با بزرگان از علماء شیعه بنشینند و به منظور تحقّق آرمانهای حضرت امام خمینی رحمةاله تعالی علیه كه بزرگترین آرمانش وحدت بین شیعه و سنی بود واقعاً در كنار هم به یك حقیقت غیرقابل انكاری برسند اینك ما به همه آنها عرض می كنیم بیایید با هم و در كنار هم ید واحده باشیم
امروز دشمنان ما و شما مشترك اند. نه شما را می خواهند و نه ما را بلكه خودشان را می خواهند ای كاش یك میلیارد و سیصدمیلیون مسلمان كه امروز در جهان اسلام زندگی می كنند یدواحده بودند و یك دل و یك زبان درامور سیاسی و اقتصادی و فرهنگی پشتیبان هم و ناصر و یاور هم بودند هرگز دشمن قدرت نداشت بر اركان مستحكم وحدت ما كوچكترین رخنه ای وارد كند.
حافظ می گوید:
حسنت باتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتحاد جهان می توان گرفت
افسوس كه خود این جدایی ها هم كار دشمنان اسلام بود و هست امید است انشاءالله با وحدت هرچه بیشتر به موفقیت های چشم گیرتری دست یابیم.
[1] تفسير نمونه ج 412/20.